positive psychology Archieven

Everything is practice

awareness, happiness, healthy living, mindfulness, positive psychology, self development, selfdevelopment

Real life doesn’t just come by itself. I’m not talking about living. Easy going. I’m talking about being really alive. Truly. Deeply. To feel life sparkling in each cell of your body and beyond. A full presence in the here and now and a deep awareness of life passing by. You are living it. Now. You know these moments where you feel that you could die right now and everything would be fine? That’s what I’m talking about.

Nothing is for granted and don’t take it as such. Practice. We learn by doing. By falling. Again and again. It takes a whole lot of effort to get somewhere. Wherever that is and whatever that may be. Breakdowns along the way. Part of the so-called process. That’s fine. Don’t waste your time by going into the story. It’s just a little pause in between to breathe, nothing more than that. Everybody needs a pit stop once in a while in order to excel in the rat race of life. Embrace your missteps. They brought you to the place where you are right now. Take your time and keep on going, even if it’s the road less travelled. Trust. Know that you’re going to make it. At least in this life. Go for it. For real. Short cuts seem to make it easier at first sight, but are in fact just quick fixes that lead to nowhere in the end. Don’t go there. Stay on your path. Follow your direction. Practice. Every day. Each moment.

You can do more than you think. Don’t believe in your beliefs. Your mind just made them up. Then. For a good reason. All to protect your life. Surviving. But now it’s time to live. What’s the worst thing that can happen? Walk the walk. Fall down. Crawl up again. Rise. Face your fears. Let it hit you in the face. Punch in the stomach. Fall again. Into thousands of little small pieces. All over the place. Build it up. Step by step. One piece at a time. And if a piece doesn’t fit now, it might do later. Have patience. Life is holding the space. Don’t give up. Oh, and when you think the puzzle is completed, know that there’s another one waiting for you. A little more challenging this time. It never stops. Life is on going.

You’d better make it your best friend. Your love. Your everything.

Life is not just a workout. It’s a practice. A devotion that comes with a lot of perseverance, discipline and dedication. Not because you need to, have to or must….but simply because you want to from deep within. Being alive. Not for you, not for me, but just for the gift of life itself. Accept this deep down within. True acceptance is not a state of passivity and letting everything come over you. It’s actively embracing life and taking it in your own hands and love it in all its facets. Even the sides you don’t like to see. It’s all part of the package baby.

Go for it. Every moment. Life. Everything is practice. Just do it.

Reflection of life

awareness, happiness, healthy living, life, love, mindfulness, positive psychology, self development, selfdevelopment, stress management

Shadows on the road. A dance on the everlasting rhythm of the flirtation of intense colors. I breathe you. All. Everything. And I am in between. The light makes its way through the naked limbs of the tree of life. Leading anchors on the path that always goes in the right direction if you look in the mirror that is reflected in the little drops of diamonds sparkling at your feet. In this present moment the world is yours. Walk the walk. Forget the talk. Hop from one feet to the other. Surrender to the dance. Just do it. Go fiercely. Embraced by your shadows, yet leaving them for what they are in a split second. Breathing all there is. Eyes wide open by the light, blinded by the sharp sound of silence that comes closer while everything else is fading away. There’s nothing left and there’s all in that. I’m here. I take the drop that falls in my hand and look into the eyes of all there is. I see you. Sparkle. Shine bright. Reflection of life.

Soul diving

awareness, happiness, holistic healing, life, mental health, mindfulness, positive psychology, self development, selfdevelopment

The rainbow doesn’t end just by touching the flat line of the surface. Although the water is mirroring and separating in a way, there’s a real invitation within. Do you ever wonder what’s underneath? How the colors will transform when being in an endless sea of waves that come and go?

The refraction of light. An infinite palette of truth. The horizon and beyond. Deeper drawn into a dimension of just being. You. No words. Silence. The ultrasonic sound of the dolphins. Incomprehensible, yet so connected.

The pot of gold is to be found somewhere at the bottom. Dive deep. Hold your breath. Keep your eyes open even though the salt burns into tears. It’s ok. Feel. Drift away by the undercurrents of the subconscious. Jump fiercely on your sea horse and go for your treasure hunt. It’s always there. Somersaults into the unknown. Being hold by the lightness of water, surrounded by the shadows of the creatures of the underwater world. What we see on the outside, is not always a reflection of what’s going on inside. It’s much more. Multiplied. Magnified. In a light that carries you to the essence. Your foundation. The center of the center. But it’s only visible if you go there. Jump. Where the colors hit the water back into deep reflection of yourself. Head under water. Follow the ray of rainbow light.

Traveling home on an inner journey into unknown land at the bottom of the deep blue sea enriches your world with the discovery of the most precious treasure…a shell with your self in the flow of life.

Trust the process

acceptance, addiction, anxiety, awareness, burn out, depression, happiness, healthy living, life, love, meditation, mental health, mindfulness, positive psychology, recovery, relaxation, self development, selfdevelopment, stress management, surrender, trust, wellness, yoga

Trust. Have faith that there is a shining light at the end of darkness. Even though it may not be present right now, you will be able to recognise a glimpse of its presence in the future. Sometimes life isn’t a straight way from A to B and its meanderings keep you wondering where this will all end. Wandering on the road less traveled.

Trust. In leaving the past behind, back to where it belongs. With every step making space for your place in this world. Your right to exist. Just as you are. In the lightness of your being. Finding your beautiful belonging again in the true essence of you. There’s no light without darkness and sometimes we need to go through deep dark holes in order to be able to even see the light for what it is. To become whole again.

Trust. And know that this is not how the story is going to end. Endure. Hold on. It may feel like an endlessly long road. It’s not for nothing. Keep going and stand still from time to time. Observe the magic of the process. The obstacles and encounters that have brought you to the place where you are right now. Be proud of how far you came. Looking back gives you a boost to go on. Fuelled by old patterns and pains. The lessons learned along the way. Releasing yourself from the chains of the past with the capacity to rise beyond. As a Phoenix flying over the dirty ashes that were once life. You have this.

Trust. Even though you feel you can’t go any further. Crawling on your knees. The light always wants to make its way in. Nourishing you. Making you grow like a flower, opening up its petals that bring you closer to the core of your being. Little sparks lighten the journey. Signs of synchronicity. Serendipity is on its way.

Trust. You’re not alone. We’re all walking our paths. Love is there to guide you, even if you don’t see it. Divine sparkles shining through.

Trust the process. Surrender. Breathe.

Gratitude is the attitude

awareness, happiness, healthy living, holistic healing, life, love, meditation, mental health, mindfulness, positive psychology, selfdevelopment, stress management, wellness, yoga, yogagivesback

It’s that time of the year again. A time to reflect upon what’s really important in life and make the balance in how far we were able to ‘achieve this’. The year is coming to an end and we’re being confronted with how many resolutions we were not able to keep, which results often in pessimistic thoughts and feelings. This is a pity and it often comes with feelings of guilt and shame that we somehow want to make up for the next year ahead. Amends are being made, love messages are being spread into the world accompanied by hopes and prayers. A new year, a new dawn, a new life is on its way. However, although it’s very good to set intentions and work towards this, by constantly wanting to change and be the best version of ourselves we risk to neglect what’s already there right now and that there is a lot to be grateful for. In fact, if we really want long lasting happiness to be our focus, we should repeatedly stand still and take a moment to appreciate the things we usually take for granted.

There are great benefits in cultivating gratitude and it’s a relatively simple thing to do, that doesn’t take a lot of time nor any costs. More and more scientific research is showing that practicing gratitude is the best instant therapy for body, mind and soul, and moreover it’s for free. On a physical level, grateful people are more likely to take care of their health and experience fewer aches and pains and they feel healthier than other people. Gratitude also improves psychological health. It reduces a multitude of toxic emotions, from frustration and resentment to aggression and envy. Being grateful opens the heart, which enhances feelings of compassion, empathy and love. It makes us easier to forgive and reduces social comparisons, which also improves our self-esteem. Existing relationships are being deepened through the practice of gratitude and it opens the door to more new relationships. Also our inner strength is being increased by the attitude of gratitude. It not only reduces stress, but can help in overcoming trauma as well. If we recognise all the things we can be thankful for, even during the worst times of our life, our resilience and inner power will be fostered. Because we are more aware of what’s there by practicing gratitude, we are more connected with the here and now and able to sincerely enjoy the present moment. It brings us in touch with our inner joy, the things that really make our heart tick, closely connects to what’s essential in our lives and hence defines our sense of happiness.

Gratitude is a practice. It is an approach to life that goes further than just saying thank you. It requires a constant awareness, a deep appreciation for all there is and humbleness for all that is bigger than us. This also includes experiences that left a bad taste in your mouth. Like every practice, you just have to do it. It doesn’t come by itself and it requires some time and effort, but is basically quite ‘easy’ to learn.

How to adapt an attitude of gratitude? I believe there are four stages in the practice of gratitude that you will go through when integrating this approach to life for yourself.

Awareness

The first step in a change process or learning a new skill is awareness. You can cultivate awareness through repeated contemplation. Set fixed times every day, preferably a moment in the early morning when the mind is still and before you go to bed, to contemplate on the concept of gratitude. Feel how this is resonating within. Become aware of all the things that you are grateful for in your life, the things that make you smile within. The people who are dear to you. All the experiences that have brought you to the place where you are right now, even the painful ones. See if you can focus on a gratitude for life as it is. For being alive and being here right now. Taking these fixed moments will help you to integrate it as something natural in your daily life. You will notice that also outside of contemplation you will recognise and see more and more things for which you can be grateful in your life.

Expression

Why would you keep all these beautiful insights all for yourself? Express your gratitude in your own way. You can say it with words, gestures, actions and much more. The beauty of love and compassion is when it can flow, in between human beings, in the world around you, including animals and our planet. Through real communication, hearts are opened and this way you can really see someone or something for what it truly is. It brings you to the essence of what is. You’ll start to observe better and by taking the time it helps you to really be present. You know the feeling of being in love. This is being in love with the world, without losing reality out of sight. It also requires honesty and truthfulness in looking towards experiences that might have been painful but that also formed you into the beautiful person that you are right now.

Fulfilment

The more thankful you are with everything, the more you will live in abundance and you won’t ‘need’ a lot of things anymore in order to be contented. True happiness doesn’t come from having a lot of wishes or desires being fulfilled but being truly able to appreciate this and not always wanting more. You will probably know many examples of people who seem to have it all, but are actually very unhappy. Because in the end it will be never enough and that will always make you live in search for something. Deep contentment doesn’t lie somewhere in the future. It is here and now.

Giving back

Naturally, with an attitude towards life focused on gratitude an urge to ‘give back’ is stimulated. Because of these abundant feelings of gratefulness a wanting to give something coming from the heart arises. This is called unconditional giving and beautifully enough it gives back so much more in return in the same time and doesn’t come with a lot of effort. The giving in itself, an act of gratitude, multiplies even more when it is being received on the other side, leaving another grateful heart.

So, take a moment now to reflect upon all there is to be thankful for right now. Open up your senses. Observe. All is perfectly fine already. And if there would be one resolution to make for the next decade to come, let gratitude be your new attitude.

With love,

Anouk

P.S. For life

I thank you life as you are. My greatest teacher ever. Thankful for all the beautiful moments, the deep experiences of darkness, light and all there is. My backpack has been filled throughout the years and yet there is so much space. Although it can weigh heavy on the heart, the beat goes on and keeps me going in lightness. Travelling home on an inner journey into unknown land at the bottom of the deep blue sea enriches your world with the most precious treasure … a shell with yourself in the flow of life.

P.S. For you

Thank you for you being in my life. For our real connection. I’m grateful for you being in my life. I wish you a beautiful end of the year filled with love and light. For now and forever.

Sweet bitterness

awareness, burn out, charity, happiness, healthy living, holistic healing, kids, life, love, meditation, mental health, mindfulness, positive psychology, relaxation, selfdevelopment, stress management, wellness, yoga, yogagivesback, yogatherapy

Sweet bitterness. Dat zijn de woorden die in de stilte in me klinken als ik om me heen kijk. De blik in hun ogen. De littekens. De onstilbare honger naar aanhankelijkheid. In volle overgave je vastpakken en niet meer willen loslaten. De lachende gezichtjes die een kant verhullen die zo bitter is, dat je er liever je ogen voor zou willen sluiten. Maar het is er. Als de Kilimanjaro ligt het pontificaal voor me. Onmiskenbaar aanwezig in niemandsland. Ik kan er niet omheen. Wil ik ook niet. Meer dan ooit besef ik dat het zaadje dat ik heb geplant veel liefde en aandacht nodig heeft. De bonenstaak die reikt tot aan de hemel ontstaat niet vanzelf. Samen lopen we de berg op, hun smoezelige plakhandjes in de mijne. Met de nodige plasstoppen onderweg. Alles op zijn tijd. En af en toe kijken ze naar me op en zie ik wat zij zien. De dingen die ze hebben meegemaakt. Mishandeling, seksueel misbruik, lijmsnuivend rondzwerven op straat in de sloppenwijken. Het vroege gemis van warmte en liefde. Gebrek aan veiligheid. Die momenten zijn onbeschrijfelijk.

Hetzelfde gevoel ervaar ik als ik tussen de grote ketels op de stenen keukenvloer van het weeshuis zit, waar de vrouwen uit het dorp in roeren en zorgen voor het voeden van honderd kindermondjes en ik ondertussen sessies met ze heb. Omringd door uienschillen, vastgekoekte rijst en een hoop insecten en andere loslopende dieren. Met handen en voeten praten we met elkaar, waarbij we gelukkig worden ondersteund door een gewillige vertaler, inclusief nog op zijn minst tien andere geïnteresseerden erom heen die graag willen laten horen dat ze ook een woordje Engels spreken. Het is een gezellige ellendige boel zo in het weeshuis en het wordt steeds drukker. Inmiddels komen de vrouwen vanuit de hele omgeving en vragen me om raad. Wat kan ik doen met mijn man die me alsmaar slaat en al het geld opmaakt aan drank waar ik zo hard voor werk? Ik heb zo’n pijn in mijn buik, komt dat van de keren dat ik verkracht ben door de buurman? Of toen mijn oom me met de schop in de hoek van de schuur heeft geslagen? Ik zou zo graag een lieve schoondochter willen voor mijn zoon, maar de bruidsschat is zo hoog, dat kan ik niet betalen, zal ik dan nog een vierde baantje erbij nemen? Alleen is mijn rug zo krom dat ik ‘s nachts niet meer kan slapen van de pijn en ‘s morgens telkens door mijn benen zak. Wat moet ik doen madam?

Diepe zucht. Wat moet ik doen? Mulabandha actief, terug naar mezelf en mijn eigen kracht, dat is wat ik doe. En zo goed en zo kwaad als ik kan deze vrouwen bewust te maken van zichzelf, van wie ze zijn. Dat ze iemand zijn. In alle schoonheid, hoezeer deze soms ook wordt besmeurd door ellende. De prikkende tranen die soms branden in mijn ogen komen niet van de tientallen uien die klaar liggen voor de soep. Deze madam heeft ook wel eens moeite om met beide beentjes stevig op de grond te blijven staan als ze wordt overspoeld door dit soort verhalen. En dat is nog maar een tipje van de sluier. Meer en meer wordt het deksel opgetild van een vat dat vol zit met onmenselijkheid. De vrouwen en kinderen laten me steeds meer zien. Zichzelf, in al hun kwetsbaarheid. Hun open wonden, hun pijn en de onmacht om iets te kunnen doen, die soms omslaat in apathie. Onder de houding van het leven nemen zoals het is, zit een diepe laag van helse pijn verborgen en om dit enigszins te kunnen verkoelen, schakelen ze over op de vriesstand. In stilte. Laten gedwee als een kudde Milka koeien alles van zich afglijden. Halen een keer de schouders op en gaan door met het roeren in de soep. Waar heel af en toe, in het geniep, een zoute traan in valt. Sjouwen nog een extra juten zak mee op hun hoofd. Hun hoofd dat zo vol zit dat ze soms uit radeloosheid ermee tegen de muur op bonken. Uiteraard als niemand het ziet.

Voor een land waar yoga vandaan komt, is er bitter weinig terug te zien van de yoga filosofie in de laagste kasten van de maatschappij. Yoga is voor de upper class, voor de mensen die tijd hebben. Voor de happy few die niet 18 uur per dag hoeven te werken. Niet voor de primitievelingen die amper kunnen lezen en schrijven en nog geen dubbeltje waard zijn, laat staan dat ze ooit een kwartje worden. Het is de harde waarheid die mijn ogen opent en me enorm bewust maakt van het feit hoe nietig we als mens zijn. Hoe dankbaar ik ben dat ik hier ben en iets kan betekenen, al is het nog zo klein.

Want dit is het echte leven. En dit is ook yoga in de meest rauwe vorm. Geen gehups in de nieuwste outfit op een mat die wel wat kost maar dan heb je ook wat in pure essence wierookluchten of op bezinning gaan tijdens een yoga retreat in een superdeluxe resort onder de palmbomen in de zon. De echte essentie van yoga is hier nooit verloren gegaan. Want in datzelfde vat zit een enorme puurheid verborgen die steeds meer naar boven borrelt naarmate ik hier langer ben en ik als madam steeds meer word vertrouwd.

Yoga betekent verbinding, samen brengen, onder een juk brengen. En dat is precies wat ik hier ervaar. Vanuit alle ellende die er is, voel ik een enorme verbondenheid recht vanuit het hart. Hoe arm mensen ook zijn, hoeveel ze ook hebben meegemaakt, de deur naar binnen staat open. Wagenwijd. De keren dat ik ben uitgenodigd om binnen te komen als ik langs de huisjes loop kan ik niet meer tellen. De gastvrijheid waarmee ze alles uit de kast halen om mij te plezieren. De vrouwen die me dankbaar vastpakken als ik met ze heb gesproken. De docenten van Deenabandhu School die na de workshops over trauma en yoga trots komen vertellen dat ze nu thuis iedere ochtend een paar yoga houdingen doen en dat ze zich opeens zoveel beter voelen. De ontlading die ik zie bij de meisjes van Deenabandhu als we tijdens onze yogales zo hard mogelijk Simha mudra doen, om de leeuw in hun los te laten. De trots die ik zie in de ogen van de vrouw uit het dorp die haar man gezegd heeft dat ze ook wat tijd nodig heeft voor zichzelf. De knuffels, lachen, aaien, het klimmen op, over, onder en het liefst in me van alle kleine aapjes hier. De liefde en verbondenheid die de inspirerende prof. Jayadev verspreidt in dit weeshuis. En zo kan ik nog wel even doorgaan, de juten zak raakt nooit leeg.

Een van de mooiste cadeautjes zag ik afgelopen week. Zondag kwam een wanhopige moeder van een lokale stam uit de buurt haar kinderen afgeven bij Deenabandhu. Een zus met haar broertje. Ze was niet meer in staat om voor haar kinderen te zorgen. Haar man mishandelde haar zo erg dat ze enorm was verzwakt en ze was bang dat als ze zou vluchten met de kinderen, ze dit niet zou overleven. Dus was er nog maar een optie. De kinderen in veiligheid brengen, zodat zij in ieder geval niet beschadigd zouden raken en zo kon zij alle klappen opvangen. Terneergeslagen vertrok ze weer, de kinderen in verwarring achter latend. Het jongetje, amper 4 jaar oud en nog nooit bij zijn moeder vandaan geweest, heeft drie dagen non-stop hartverscheurend gehuild, schreeuwend om zijn moeder. Het ging zo door merg en been dat zelfs ’s nachts de honden uit de buurt mee jankten. En na de derde dag veranderde er iets. De zorg, de liefde, de aandacht die hij kreeg van alle kinderen om hem heen die hem allemaal kwamen troosten, knuffelen en hem op de arm namen, maakten dat hij smolt. Zijn ogen keken weer de wereld in en veranderden van dof en troebel naar schitterend helder. Hij lachte. Het was ok. De vierde dag speelde hij met de jongens mee alsof hij hier al jaren zit. De vijfde dag vloog hij me om mijn hals en gaf me een kus op mijn wang.

Het zijn de kleine dingen die het doen, die van zo’n onschatbare waarde zijn dat zelfs woorden ze tekort doen. Zo ben ik bijvoorbeeld ook enorm dankbaar dat ik niet meer op een gestoffeerde plank slaap maar een upgrade heb gehad naar een heuse matras. Die dan wel niet in het bed past, maar dat even terzijde. Of dat ik een nieuwe kwaliteit van mezelf heb ontdekt, namelijk een zeer vloeibaar prutje eten met mijn handen, zonder te knoeien. Of dat leven zonder wc papier eigenlijk ook best wel kan, evenals het wassen in de put.

Hoe minder er overblijft, hoe meer er is en dat koester ik met heel mijn hart. Ik voel me rijk. Temidden van deze sweet bitterness ben ik en neem het hele smakenpalet dat India op een ijzeren bord me voorschotelt in me op. Zonder bestek. Met mijn handen. Zoals het hoort.

Chamarajnagar, 16 oktober 2014

In december ga ik weer terug naar de kinderen van Deenabandhu. In de afgelopen jaren heb ik al heel veel geld voor ze opgehaald, maar ze kunnen nog meer gebruiken. Een kind heeft 375 euro per jaar nodig om te kunnen leven en naar school te gaan. Wil je meehelpen?

Maak dan een donatie over naar https://yoga-gives-back.networkforgood.com/projects/27975-anouk-prop-s-fundraiser-give-back-a-gift-for-indian-orphans